InnCOM_PULS

Niewielkie kompostownie (do 300Mg/rok) prowadzone są często przez szkółki, jednostki takie jak ogrody botaniczne, czy rodzinne ogrody działkowe. Obsługa takich instalacji opiera się na wykorzystaniu mobilnych maszyn przeznaczonych głównie dla ogrodnictwa – rębaków, małych ciągników i ładowarek ogrodowych itp. W produkcji podłoży organicznych na bazie kompostu kluczowym elementem jest uzyskanie końcowego produktu o dostatecznej wielkości uziarnienia. Produkt powstaje kilka razy w roku (co 3-4 miesiące gotowa jest niewielka partia np. 100-150m3 ), którą należy poddać konfekcjonowaniu (przesianiu na sitach) celem uzyskania odpowiedniej granulacji, oddzielenia cząstek nierozłożonych i ewentualnych zanieczyszczeń. Dotychczasowe rozwiązania nadają się do wykorzystania w znacznie większej skali (w zakładach o potencjale około Mg/rok i większym) ze względu na wysoki koszt zakupu, gabaryty urządzenia i kłopoty z transportem (konieczne prawo jazdy C+E). Istniejące sortowniki np. do kory nie są dostosowane do ciężaru nasypowego ani charakteru kompostu (znacznie większa wilgotność, inny ciężar nasypowy, inna granulacja, obecność większych przedmiotów). Wynajem dużego sita jest możliwy dla znacznej ilości produktu, co powoduje konieczność gromadzenia znacznej ilości prawie gotowego materiału, a następnie jednorazowe przesianie i gromadzenie ponownie znacznej ilości produktu. Tymczasem zbyt produktu odbywa się nieregularnie w ciągu roku i możliwość bieżącego sprawnego przygotowania partii materiału ma duże znaczenie. Projektowane rozwiązanie jest idealnym uzupełnieniem parku maszynowego małych kompostowni oraz zakładów urządzania terenów zielonych, które mogą wzbogacić swoją ofertę o świadczenie usług u klienta.

Technologia pn. Mobilne sito do kompostu dla niewielkich instalacji  została opracowana w Katedrze Inżynierii Wodnej i Sanitarnej na Wydziale Inżynierii Środowiska i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu przy współpracy z Poznańskim Parkiem Naukowo-Technologiczny Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Jeszcze przed zakończeniem badań Poznański Park Naukowo-Technologiczny Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zlecił dokonanie wyceny rynkowej technologii niezależnej firmie eksperckiej. W procesie wyceny uczestniczyli także twórcy rozwiązania służąc swoją wiedzą ekspercką Po zakończeniu realizacji badań pracownicy Uniwersytetu będący współautorami technologii dokonali zgłoszenia rezultatów wyników badań naukowych wraz z know-how do CIiTT zgodnie z obowiązującą procedurą. Zgłoszenie rezultatu rozpoczęło procedurę mającą na celu podjęcie decyzji o komercjalizacji tego rozwiązania przez Uniwersytet zgodnie z Regulaminem zarządzania prawami autorskimi, prawami pokrewnymi, prawami własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji w Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Równolegle do prowadzonego procesu przygotowania procesu komercjalizacji została przygotowana i zawarta umowa regulująca prawa do technologii pomiędzy Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu a Fundacją Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ponieważ zasady programu Inkubator Innowacyjności nie regulowały tej kwestii. Po pozytywnym zaopiniowaniu technologii do komercjalizacji przez Dyrektora CIiTT i akceptacji tejże opinii przez właściwego Prorektora w kolejnym kroku Rada ds. Komercjalizacji i Własności Intelektualnej Uniwersytetu podjęła uchwałę o przeprowadzeniu procesu komercjalizacji przez Uniwersytet. Po dopełnieniu wewnętrznych wymagań proceduralnych na stronie internetowej CIiTT zostało opublikowane zaproszenie do składania ofert na nabycie licencji na  pakiet technologii lub nabycie praw do technologii. Podmiotem, który złożył ofertę na nabycie pakietu technologii  było Interpaw Przedsiębiorstwo Usługowe.

Po przeprowadzonych negocjacjach warunków nabycia praw do poszczególnych know-how wchodzących w skład pakietu technologii we wrześniu 2015 roku została podpisana licencyjna pomiędzy Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu a Stowarzyszeniem Nasza Ziemia Piotrkowska.